Położony w obrębie piastowskiego patrymonium ośrodek grodowy w Gieczu jest jednym z tzw. miejsc centralnych, którego wybitną pozycję polityczną i społeczną przypadającą już na okres panowania Bolesława Chrobrego, poświadcza zapis w Kronice polskiej Galla Anonima (I.8), który umieszcza go na elitarnej krótkiej liście wielkich grodów tego władcy. Co było podstawą szczególnej rangi gieckiego ośrodka w strukturach piastowskiego władztwa? Jakie funkcje przypisywała mu dynastia? Podjęta zostanie próba odpowiedzi na te pytania w oparciu o wyniki ostatnich prac archeologicznych, nowe spojrzenie na efekty badań archiwalnych oraz weryfikację/uściślenie datowania zauważalnych zmian w organizacji przestrzennej i funkcjonalnej tworzącego się ośrodka w okresie przed- i wczesnopiastowskim. Poruszone też zostaną zagadnienia związane z najstarszymi materialnymi przejawami zmian kulturowych związanych z przyłączeniem się Piastów do kręgu kultury chrześcijańskiej.