Tematem referatu będzie omówienie sposobu narracji historycznej w dziele Konstantyna Manassesa (ok. 1130- ok.1187), jego stosunek do źródeł, nie tylko stricte historycznych, ale i literackich oraz korzystanie z piśmiennictwa religijnego. Spróbuję zanalizować styl i poetykę Kroniki, bo tekst, jakkolwiek wpisujący się w gatunki historiograficzne, ubrany jest w metrum, co rodzi pytanie o cel i przeznaczenie tak napisanego dzieła. Kronika w rozumieniu Manassesa to opis dziejów świata od jego początku, według przekazu biblijnego, przez historie mityczne Grecji i Rzymu, aż po czasy prawie mu współczesne (do ok. 1081). Taki rodzaj chronografii jest popularny w Bizancjum, poprzednikiem Manassesa jest Jan Malalas, który pisze swoją kronikę prozą – nowatorskim pomysłem Manassesa jest spisanie dziejów na sposób poetycki i potraktowanie tragików oraz epików starożytnych jako materiałów źródłowych.