Nadania i zamiany dóbr w XIV i XV wieku i ich wpływ na rozwój gospodarczy klasztoru cystersów w Szczyrzycu
Do chwili śmierci fundatora klasztoru cystersów w Szczyrzycu Teodora Grtyfity w 1238 roku opactwo ludźmiersko-szczyrzyckie, choć niezaliczane do najbogatszych, było uposażone dostatnio. Jego majątek nieruchomy stanowiło 20 wsi skupionych na Nowotarszczyźnie. W następnych wiekach majątek ten ulegał powiększaniu, między innymi poprzez zakupy ziemi. Już w 1252 roku, klasztor zakupił dwie wsie: Kurdwanów i Ściborzyce. W skład uposażenia klasztoru przed XV wiekiem wchodziła wieś Mszana. W dokumencie z 1254 roku wymieniona jest wieś Pogorzany, jako należąca do klasztoru. W 1403 roku, opat szczyrzycki Mikołaj Suchorabski kupił połowę stawu położonego pomiędzy Jodłownikiem a Dobroniowem w Dąbrówce, od Mikołaja Droboth vel Dobracht z Jodłownika, za kwotę 20 grzywien, zaś dwa lata później w 1405 roku, trzecią część sołectwa w Ściborzycach, od Jakusza z Żarnowca i Jana Mleczki wraz z żoną, za kwotę 70 grzywien. Do końca XV wieku została ukształtowana zasadniczo podstawa materialna klasztoru.
