Przedmiotem wystąpienia jest zestawienie Kroniki Wincentego Kadłubka z Kroniką węgiersko-polską (KWP) pod kątem narracji o przymierzu węgiersko-polskim. W swojej kronice Kadłubek często odnosił się krytycznie względem Węgrów, niemniej jednak znał tradycję o polsko-węgierskiej przyjaźni, uświęconej przez św. Wojciecha oraz św. Stefana, którą obie monarchie powinny pielęgnować. Wspomniał o niej, opisując pokój zawarty pomiędzy Kazimierzem Sprawiedliwym a Bélą III, kończący ich rywalizację o Księstwo Halickie. Tradycję o odwiecznym polsko-węgierskim przymierzu przechowuje również KWP, która powstała ok. 1230 r. na Węgrzech. Jej autor znał polską tradycję historyczną. Zapewne obracał się w kręgach, które bądź znały bezpośrednio twórczość Kadłubka, bądź podzielały pewne idee zawarte w jego dziele. Oznacza to, że tradycja o odwiecznym przymierzu polsko-węgierskim cieszyła się popularnością przynajmniej od początku XIII w.