Zasadniczy cel krucjaty ogłoszonej przez Urbana II - wyzwolenie Jerozolimy i zniszczenie niewierzących – nie był łatwy do zrealizowania. Krzyżowcy zdołali zdobyć Święte Miasto, muzułmanie opuścili Jerozolimę i inne zdobyte miasta ale zachowali swoje gospodarstwa i wioski. W przededniu krucjaty muzułmanie stanowili większość populacji Syrii i Palestyny. Zdobywcy byli mniejszością w podbitym kraju. Frankowie nigdy nie stali się większością w na zajętych terenach, nie zmieszali się też z miejscową społecznością. Ostatecznie jednak Łacinnikom udało się wypracować modus vivendi z muzułmańskimi poddanymi i stworzyli niezwykłe, różnorodną społeczność, która nie była wyraźnie odmienna od wzorców znanych z Europy. Celem artykułu jest przeanalizowanie w jaki sposób łacińscy kronikarze tworzący w pierwszych dekadach istnienia Królestwa Jerozolimskiego przedstawiali muzułmańskich poddanych Baldwina I.