Dogmat o Niepokalanym Poczęciu, ogłoszony przez Sobór Bazylejski 17 września 1439 roku, miał zarówno znaczenie teologiczne, jak i polityczne. Po depozycji Eugeniusza IV ojcowie soborowi nadali kluczową rangę kwestii immakulistycznej. Dominikanin Juan Torquemada sprzeciwiał się dogmatowi, podkreślając jego teologiczną i eklezjologiczną nieważność, gdyż ekskomunikowani uczestnicy soboru nie mieli prawa ogłaszać dogmatów. Kazania Marka Bonifilego, bazylejskiego legata de latere w Krakowie (1444–1447), miały wyraźny wymiar polityczny. Były głoszone w krakowskich kościołach (m.in. św. Trójcy i NMP). Poparcie dla dogmatu o Niepokalanym Poczęciu stawało się więc jednocześnie deklaracją wsparcia dla soboru i narzędziem jego promocji. Bonifili łączył teologię z polityką, wykorzystując argumenty religijne do wzmacniania pozycji soboru. Analiza zachowanych rękopisów kazań będzie stanowiła próbę określenia ich odbiorców i skalę sympatii prosoborowych w krakowskim środowisku.