Na terenie Kraju Krasnodarskiego, w stepie Niziny Kubańskiej, do czasów współczesnych przebadano ponad 100 średniowiecznych pochówków koczowniczych. Chronologia większości z nich zamyka się w ramach od XI do XIV wieku. Andriey G. Atavin na podstawie analizy 215 kompleksów grobowych, przebadanych w stepie międzyrzecza Wołgi i Donu, w których złożono wojowników konnych, wydzielił trzy typy pochówków: 1 – ciężkozbrojnych jeźdźców w pełnym uzbrojeniu, z metalową bronią ochronną, 2 – jeźdźców w pełnym uzbrojeniu, z niemetalowa bronią ochronną oraz 3 – wojowników konnych, uzbrojonych w łuki i strzały, rzadziej w szable, z udziałem kobiet – amazonek (w pochówkach których odkryto broń). W wystąpieniu opowiemy o czterech bogatych grobach przedstawicieli elity ciężkozbrojnych wojowników konnych z cmentarzyska kurhanowego ze stanowiska Dmitriewskaya (rejon kawkazski, Kraj Krasnodarski), przebadanego w 1982 roku.