Podczas uczty żona króla Bolesława Chrobrego pogłaskała go po piersi i zapytała czy żałuje, że wydał surowy wyrok śmierci. Gdy jej mąż odpowiada, że tak – ta odpowiada, że schowała skazańców i dzięki temu przeżyli. Tak przynajmniej twierdzi Gall Anonim. Historię tę zaadaptował w "Rocznikach" późnośredniowieczny pisarz Jan Długosz, dokonał jednak zmian, które wskazują na zmiany w oczekiwaniach dotyczących wpływu kobiet na emocje mężów w późnośredniowiecznej Polsce w stosunku do XII wieku. Jak twierdzi sam Długosz, żona powinna łagodzić emocje męża, podaje jednak przede wszystkim przykłady, w których dzieje się odwrotnie. W referacie przedstawię w jaki sposób Długosz adaptuje i konstruuje opowieści na temat po pierwsze, wpływu kobiet na emocje mężów, a po drugie, o tym, jak regulują swoje własne odczucia. W badaniach przyjmuję perspektywę wspólnot emocjonalnych, według której w obrębie jednego społeczeństwa funkcjonuje wiele różnych zasad, według których odczuwa się i okazuje emocje.