Pierwsze dziesięciolecia przynależności do christanitas, liczone od momentu chrztu władcy a tym samym jego władztwa, skupione były między innymi na rozszerzaniu i umacnianiu jego pozycji jako samodzielnego władcy. Najważniejszymi narzędziami, z których korzystali było z jednej strony pozyskanie korony z drugiej ustanowienie samodzielnej organizacji kościelnej w oparciu o arcybiskupstwo. Ustanowienie metropolii było długotrwałym i wieloetapowym procesem. Jedną z ważniejszych decyzji był wybór siedziby arcybiskupa i podległych mu biskupów. W dwóch Królestwach Młodszej Europy – polskim i węgierskim – władcy obu w stosunkowo krótkim czasie przyjęli chrzest oraz na mocy bulli papieskiej w ich królestwach zostały powołane metropolie. Jednak każdy z przykładów charakteryzuje się odmiennymi cechami od prerogatyw im przyznanych, przez wybór siedzib dla poszczególnych urzędów, aż po wybór ich architektonicznych form – katedr.