Celem wystąpienia jest przedstawienie dowodów opartych na znaleziskach archeologicznych, które potwierdzają wymianę kulturową między Półwyspem Koreańskim a północnym regionem stepów eurazjatyckich we wczesnym średniowieczu. Choć powiązania między tymi obszarami sięgały już epoki brązu, to najintensywniejsze kontakty miały miejsce w V–VII wieku, w okresie rozkwitu Królestwa Silla. Styl złotych koron sugeruje powiązanie Korei ze Scytami i Sakami poprzez kontakty z ludami stepów północnej Eurazji. Charakterystyczna technika zdobienia koron, polegająca na wycinaniu finezyjnych ornamentów ze złotej blachy, stopniowo rozprzestrzeniła się z Mongolii Wewnętrznej i Liaoningu. Została ona zaadoptowana przez koczowników Xianbei, a następnie przeniknęła do Korei. Złote korony, będące atrybutami królów Silla, miały głęboko symboliczne znaczenie. Oprócz funkcji prestiżowej przypisuje się im także odzwierciedlenie ścisłych związków władcy z szamanizmem, co podkreśla ich duchowy i sakralny wymiar.