Władza ukryta w królewskim macierzyństwie. Elżbieta Rakuszanka w relacjach z dziećmi.
Elżbieta Rakuszanka (ca 1436-1505) to jedna z najdłużej działających w orbicie korony władczyń polskich. Przez lata żyjąca w cieniu swego małżonka - króla, Habsburżanka nie wyciągała ręki po władzę, pozostając w prawie permanentnym stanie błogosłowianomym. Kiedy jej potomstwo zaczęło dorastać, królowa matka, a po śmierci Kazimierza Jagiellończyka królowa wdowa, chętnie i z dużym zaangażowaniem stanęła w grupie osób wpływowych i mających wiele do powiedzenia w zakresie tego, kto ma kierować polityką państwa, a także jak ma być ona prowadzona. W artykule przyjrzymy się jej relacjom zarówno z synami jak i córkami, by wskazać na elementy, o których samodzielnie, często efektywnie próbowała decydować, a tym samym podejmiemy próbę ukazania jej wpływu na zarząd państwami polskim i litewskim w drugiej połowie XV wieku.
