W historiografii wciąż nierozstrzygnięta pozostaje kwestia kształtowania się królewskiego otoczenia Baldwina III (1143–1163). Warto zatem przyjrzeć się mechanizmom budowania własnego zaplecza przez króla, który objął władzę w 1152 r. po wojnie domowej z matką, królową Melisandą. Proponowane podejście opiera się na danych statystycznych pochodzących ze źródeł dyplomatycznych. Celem jest przedstawienie wewnętrznego składu i przemian zachodzących w otoczeniu Baldwina III poprzez zwrócenie uwagi na itinerarium władcy, świadków na dokumentach królewskich, okresów ich pojawiania się w najbliższym gronie Baldwina III, a także ich porównania z otoczeniem Melisandy. Zestawienia te pozwolą, mając wzgląd na rolę króla jako fons honorum, ujawnić czynniki doboru, awansu lub upadku społeczno-politycznego w Jerozolimie. Teza zakłada, że kształtowanie się elit władzy za Baldwina III miało charakter procesu nie zaś rewolucji, mimo wojny domowej, a władza królewska opierała się na zasadzie konsensusu.