Ideowe fundamenty Królestwa Polskiego 1320-1370
Stabilizacja królewskiej godności w 1320 roku postawiła przed Władysławem Łokietkiem szereg wyzwań. Najbardziej znane i spektakularne wiązały się z koniecznością obrony zdobytej korony, utrzymania jedności terytorialnej i wreszcie wychodzenia z kryzysów, które król sam wywoływał. Nowe królestwo stanęło jednak także przed innym wyzwaniem, którym było zbudowanie ideowego fundamentu swojego istnienia. Sama koronacja i podporządkowanie sobie części piastowskich ziem, nie wystarczało dla stworzenia stabilnego fundamentu, pozwalającego monarchii przetrwać. I nie chodziło tu tylko o zagrożenia zewnętrzne, choć w przypadku luksemburskich pretensji także, ale przede wszystkim o wewnętrzną spoistość władztwa. Warto więc prześledzić jak Władysław Łokietek, a przede wszystkim jego syn Kazimierz budowali tę ideową podbudowę swej władzy, co stanowiło dla nich istotę tożsamości nowego królestwa? Do jakich narzędzi i treści sięgali, aby legitymizować swoją władzę i swoje do niej prawo. Na ile sięgali
