osoby 
słowa kluczowe
dowolne słowo 
Pracuje w Instytucie Historii, Katedrze Archeologii Uniwersytetu Szczecińskiego oraz w Krajowym Urzędzie Ochrony Zabytków i Archeologii Saksonii-Anhalt w Halle (Saale). Jego badania koncentrują się na archeologii wczesnego średniowiecza, w szczególności Słowian Połabskich, badaniach grodów i zamków, okresie ottońskim i średniowiecznym monastycyzmie. Jest autorem licznych publikacji na ten temat, m.in. następujących książek: „Die Burgwälle von Lenzen-Neuehaus und Lenzersilge“, Rahden 2021 (z A. Kieselerem); „The Archaeology of Slavery in Early Medieval Northern Europe“, Cham 2021 (red., z A. Janowskim); „Die mittelalterliche Burg auf der Steinklöbe von Kleinwangen an der Unstrut“, Halle/Saale 2022 (z N. Posseltem i innymi); „Burgen vom Typ Motte zwischen Altmark und Niederschlesien“, Bonn 2022 (z. N. Posseltem); „Frühmittelalterliches Hacksilber im nördlichen westslawischen Raum“, Bonn 2022 (red., z J. von Richthofenem i innymi); „Welt im Wandel. Otto von Bamberg und die Christianisierung Pommerns vor 900 Jahren“, Goldberg 2024 (red., z Fred Ruchhöftem i S. Rahde).
Między VIII a XII wiekiem Słowianie Połabscy zbudowali liczne grody na terenie dzisiejszych północno-wschodnich Niemiec (Meklemburgia-Pomorze Przednie, Brandenburgia, Ostholstein): charakterystyczne fortyfikacje z wałami w konstrukcji drewniano-ziemnej oraz rowami obronnymi, które zajmowały dogodne pozycje pod względem obronnym i zawsze wykazywały ślady użytkowania osadniczego. Z biegiem czasu zmieniały one swój kształt i pełniły różne funkcje militarne i dworskie, a czasem także gospodarcze i religijne. Wykopaliska archeologiczne i źródła pisane rzucają na to światło. Wiarygodne datowanie oparte w szczególności na dendrochronologii pozwala na rzetelną interpretację rozwoju słowiańskiego budownictwa fortyfikacyjnego i przeznaczenia fortyfikacji na tle rozwoju społecznego i militarnego. Wykład stanowi przegląd zamków połabskich i podsumowuje obecny stan badań.
