W swoim wystąpieniu analizuję świadectwa z okresu pierwszej monarchii piastowskiej wskazujące na istotne znaczenie dla polskich władców kontaktów ze Stolicą Apostolską w połączeniu z wybranymi świadectwami znaczenia kultu św. Piotra Apostoła (pierwszego biskupa Rzymu) dla Piastów. Przywołane świadectwa porównuję do działań podejmowanych względem Stolicy Apostolskiej przez władców słowiańskich (m.in. księcia Chorwatów Branimira i wielkomorawskiego księcia Świętopełka) oraz chana Bułgarów Borysa z IX wieku, którzy oddawali się „in servitio beati Petri”, co moim zdaniem miało uzasadniać zaangażowanie Stolicy Apostolskiej w tworzenie organizacji kościelnej na podległym im obszarze. W porównaniu do tego modelu zachowań staram się określić, czemu służyły kontakty pierwszych Piastów (Mieszka I i następnie Bolesława Chrobrego) z papiestwem oraz w jakim stopniu mogły one nawiązywać do działań władców z IX wieku.