Idzie o pokazanie - oczywiście w węzłowych punktach - sytuacji w Europie Środkowej lat 60 XV w., w kontaktach z papiestwem. Główna komplikacja polegała na tym, że w Czechach panował król husyta Jerzy z Podiebradów. Jednocześnie papiestwo prowadziło - zwłaszcza w osobie Piusa II - aktywną propagandę na rzecz krucjaty przeciw Turkom, a wodza tej ekspedycji widziało właśnie w Jerzym z Podiebradów, gdyż liczyło na powrót "syna marnotrawnego" na łono Kościoła. Na Śląsku również mamy mobilizację - popieraną przez papiestwo - przeciw królowi heretykowi. Z kolei Kazimierz Jagiellończyk nie chciał angażować się na Śląsku przeciw Jerzemu z Podiebradów, gdyż toczył wojnę 13-letnią z Krzyżakami. Pokazanie tego węzła, w którym ważnym ogniwem było papiestwo zasługuje na uwagę. Istotne jest tu postawienie kilku pytań odnoszących się do całego kontynentu