dr Arkadiusz Siwko

Sekcja 21.: De spatio signando. Materialne i symboliczne wyznaczniki przestrzeni oraz sposoby jej organizacji w średniowieczu

Latopisy ruskie są pierwszorzędnym źródłem informacji na temat uprawiania dyplomacji przez książąt z dynastii Rurykowiczów. Przekazy te były analizowane pod kątem polityki, kultury albo rytuałów. Rzadko natomiast zwracano uwagę na rolę przestrzeni, w której miały miejsce opisane przez kniżników wydarzenia międzynarodowe o niemilitarnym charakterze. Pod takim właśnie kątem pragnę przeanalizować fragmenty trzech najważniejszych pomników historiografii południoworuskiej powstałych w okresie od końca X do przełomu XIII/XIV w., czyli Powieści dorocznej, Latopisu kijowskiego oraz Kroniki halicko-wołyńskiej. Na ich kartach można m.in. odnaleźć szereg bardzo ciekawych wzmianek mówiących o odbywaniu międzynarodowych zjazdów na styku państw. Na wybranych przykładach pokażę, dlaczego i na jakiej zasadzie specyficzna przestrzeń „ukrainna” (w tym grody graniczne, konkretne rzeki etc.) regularnie stawała się miejscem prowadzenia polityki międzynarodowej.