dr Dagmara Wójcik-Zega

Sekcja 10.: Piśmienność pragmatyczna instytucji kościelnych w późnym średniowieczu

Przedmiotem referatu będzie proces kształtowania się różnorodnych serii ksiąg uniwersyteckich należących do gatunku piśmiennictwa pragmatycznego. Uniwersytet stanowił złożoną strukturę, był korporacją korporacji. Jego wewnętrzna organizacja, łącząca hierarchię i kolegialność z daleko posuniętą autonomią, czerpała z wzorców wypracowanych przez instytucje kościelne i świeckie. Finansowe zaplecze bazowało na dochodach bezpośrednich m. in. z opłat od studentów i promowanych oraz na nadaniach i fundacjach władz świeckich, kościelnych, miejskich i osób prywatnych. W jaki sposób księgi odzwierciedlały rozwój instytucji i odpowiadały na zmieniające się potrzeby dokumentowania kolejnych obszarów funkcjonowania uczelni i związanych z nią instytucji? Jak przedstawia się typologia tych ksiąg? Przedstawione będą także próby wypracowywania jednolitych zasad kancelaryjnych na gruncie różnych instytucji uniwersyteckich oraz wpływ praktyk zwyczajowych i wspólnotowej pamięci na dokumentowane treści.