Dzieło sztuki, mit początku i pamięć historyczna. O konsekwencjach pewnych tradycji dla badań historii sztuki
Uniwersytet Mikołaja Kopernika w Toruniu
Zwyczaj łączenia z niektórymi zabytkami szczególnych wartości symbolicznych, które czynić z nich miały atrybuty władzy i wpisywały je w lokalne mity założycielskie jako „relikwie przeszłości”, jest zjawiskiem notowanym w Europie od późnej nowożytności. W Polsce warunki dla nadawania dziełom sztuki historycznych znaczeń przez łączenie ich z osobami konkretnych władców, zaistniały w XIX w., co wiązało się z walką o przetrwanie tożsamości narodowej i pamięć historyczną; ten nurt myślenia naznaczał także czasy późniejsze. Referat będzie próbą określenia konkretnych okoliczności, w jakich niektóre manuskrypty i dzieła sztuki rozpoczęły swe „nowe życie” jako nośniki tożsamości narodowej. Nacisk będzie położony na naukowe konsekwencje tego myślenia, w skutek którego zarówno historia i historia sztuki długo borykały się – albo wciąż się borykają – z mitem początku, który utrudnia nowoczesne spojrzenie na te obiekty jako dokumenty historyczne i rekonstrukcję ich realnych kontekstów.
Data i miejsce referatu zostaną podane wkrótce wraz z harmonogramem szczegółowym Kongresu.
