Celem niniejszego referatu jest ukazanie w zarysie ewolucji stosunków łączących zakon rycerski Calatrava z władcami Królestwa Kastylii (od 1230 r. Królestwa Kastylii i Leónu) na przestrzeni II poł. XII i I poł. XIII w. W trakcie wystąpienia omówiony zostanie wkład kastylijskich monarchów w powstanie i rozwój wspomnianego zgromadzenia zakonnego w pierwszych dziesięcioleciach jego funkcjonowania. Obok zagadnień gospodarczych i militarnych przedstawione zostaną także próby politycznej ingerencji Korony Kastylii w wewnętrzne sprawy Zakonu. Analizę dopełni refleksja nad wpływem kastylijskich królów, jako jednego z podmiotów zewnętrznych, na kształtowanie się planów działalności zakonu Calatrava poza Półwyspem Iberyjskim (Ziemia Święta, Półwysep Apeniński, Królestwo Francji, Pomorze Gdańskie) i realizację niektórych spośród tych zamierzeń.