osoby 
słowa kluczowe
dowolne słowo 
Na utyskiwania zakonników na przedstawicieli władzy świeckiej w piśmiennictwie średniowiecznym można się natknąć dość często. Rzadko towarzyszy im jednak refleksja na temat kształtowania relacji między zakonnikami a ich otoczeniem, w szczególności zaś ze sprawującymi władzę. Tymczasem problematykę tę, w jednym ze swoich zachowanych w formie rękopiśmiennej utworów, podjął Ludolf, opat żagańskiego klasztoru kanoników regularnych św. Augustyna. W referacie zostanie scharakteryzowany ten oryginalny, powstały około 1412 r. utwór. Ludolf porównuje w nim zakonników wręcz do męczenników. Boskie pochodzenie zakonników miało według niego sprawić, że przetrwali oni przez wieki mimo rozmaitych przeciwieństw i prześladowań ze strony „królów, wodzów, książąt, rycerzy, wasali”. Ludolf ukazując je cytuje znany skądinąd wiersz De miseria monachorum (Abbas Portensis…).
