Odkryty pod koniec ubiegłego wieku obiekt kamienny zlokalizowany u podnóża Góry św. Wawrzyńca znany jest badaczom wczesnośredniowiecznych przestrzeni sakralnych. Jest to obiekt wyjątkowy nie tylko pod względem formalnym ale przede wszystkim w kontekście jego roli w waloryzacji miejsca nacechowanego sakralnie i jego biografii. Pierwotne naturalne miejsce ofiarne, w postaci źródliska, zostało przetransformowane w miejsce ofiarne w formie ołtarza kamiennego, na którym w dalszej kolejności wybudowano aneks romańskiej bazyliki. Ostatnim etapem był powrót do przedchrześcijańskiej ofiarniczej funkcji przestrzeni, której pozostałością jest tzw. warstwa z kośćmi. W referacie ukażemy potrzebę powrotu do analizy tej wyjątkowej przestrzeni ze szczególnym naciskiem na fazę związaną z funkcjonowaniem ołtarza kamiennego. W referacie zostaną ukazane podobne konstrukcje z terenu Słowiańszczyzny Zachodniej oraz dalsze przykłady, które pod kątem znaczeniowym mogą być traktowane jako analogie.