Władza w późnośredniowiecznych kazaniach na święto Epifanii (Trzech Króli) z rękopisów śląskich
Kazania na święto Epifanii, poświęcone głównie pokłonowi złożonemu Dzieciątku przez Mędrców (Króli) były wdzięcznym materiałem dla późnośredniowiecznych kaznodziejów, którzy wskazywali na różne aspekty władzy doczesnej. Przykłady królów (np. czeskich) służyły jako ilustracja egzegezy biblijnej, nie zawsze były one pozytywne. Ukazywano również wzorce postępowania sprawiedliwego władcy i piętnowano nadużycia jego przedstawicieli. Wątki te chciałbym przedstawić na podstawie analizy wybranych kazań późnośredniowiecznych z rękopisów śląskich, a więc czytanych w klasztorach i wykorzystywanych w duszpasterstwie na Śląsku. Były to kazania zarówno powszechnie znane, ale przede wszystkim chciałbym skoncentrować się na kazaniach autorstwa Ślązaków.
Ambona i polityka – kazania augustianina wrocławskiego Jana Sculteti z Dzierżoniowa z drugiej ćwierci XV w.
Dorobek augustianina, lektora i przeora klasztoru św. Doroty we Wrocławiu – Jana Sculteti z Dzierżoniowa (Reichenbach), znany z jednego przekazu, był analizowany przede wszystkim pod względem kazania o św. Stanisławie (S. Kuzmova) i epitafium Tylemanna Wessela (E. Kaczor). Inne jego kazania pozostawały na marginesie prowadzonych badań. Tymczasem kazania te (o św. Dorocie, św. Augustynie, św. Stanisławie, na święto poświęcenia kościoła św. Jana oraz wygłoszone w obecności bp. wrocławskiego Konrada IV Starszego oraz kapituły katedralnej na święto jednego z patronów katedry św. Wincentego), powstałe w latach 1427-1431, wygłaszane były nie tyle w obrębie tej wspólnoty mendykanckiej, ale także na zewnątrz, co świadczy o znaczeniu kaznodziei w kościelnym środowisku Wrocławia oraz o jego oratorskich zdolnościach. W kazaniach, Jan Sculteti, obok egzegezy biblijnej, poruszał wątki aktualne, dotyczące różnych aspektów reformy zakonnej, władzy i polityki, koncentrując się na krytyce husytów.
