Walka o polityczne zwierzchnictwo nad Rygą między zakonami rycerskimi (pierwotnie Kawalerami Mieczowymi a po 1237 r. jego następcą prawnym Inflancką gałęzią Zakonu Krzyżackiego) trwała niemal przez cały okres istnienia tzw. Dawnych Inflant (do roku 1561) i często miała krwawy przebieg. Jednym z jej kulminacyjnych punktów były warunki pokoju narzucone Rydze po ponad 30 letniej wojnie (30 marca 1330). Ryga musiała złożyć Zakonowi hołd lenny, przyjąć do rady miejskiej przedstawiciela Zakonu, zrzekła się na jego rzecz połowy przychodów ze sprawowania jurysdykcji, oddała Zakonowi działkę w mieście pod budowę nowego zamku zakonnego, miała wysyłać oddział 25 zbrojnych na wyprawy zakonne oraz zobowiązała się ufundować 5 wikarii wieczystych, każda o wartości 6 grzywien srebra, z prawem patronatu należącym do Zakonu, by odprawiać memorię za poległych w wojnie. Uroczysty wjazd Zakonu do miasta nastąpił ku dodatkowemu pognębieniu mieszczan przez wyburzony w tym celu fragment muru miejskiego.