Między VIII a XII wiekiem Słowianie Połabscy zbudowali liczne grody na terenie dzisiejszych północno-wschodnich Niemiec (Meklemburgia-Pomorze Przednie, Brandenburgia, Ostholstein): charakterystyczne fortyfikacje z wałami w konstrukcji drewniano-ziemnej oraz rowami obronnymi, które zajmowały dogodne pozycje pod względem obronnym i zawsze wykazywały ślady użytkowania osadniczego. Z biegiem czasu zmieniały one swój kształt i pełniły różne funkcje militarne i dworskie, a czasem także gospodarcze i religijne. Wykopaliska archeologiczne i źródła pisane rzucają na to światło. Wiarygodne datowanie oparte w szczególności na dendrochronologii pozwala na rzetelną interpretację rozwoju słowiańskiego budownictwa fortyfikacyjnego i przeznaczenia fortyfikacji na tle rozwoju społecznego i militarnego. Wykład stanowi przegląd zamków połabskich i podsumowuje obecny stan badań.