Grody to jedne z bardziej charakterystycznych obiektów w krajobrazie. Przypisywana jest im wyjątkowa pozycja w porządku struktur osadniczych oraz specjalne znaczenia społeczne. Budowane przez lokalne społeczności stanowiły wyraz ich tożsamości oraz identyfikowania się z uzgodnionymi wzorcami kulturowymi, ale także kształtowały relacje społeczne wzmacniając przynależność grupową. Mimo interregionalnego podobieństwa form i konstrukcji, kontekst w jakim powstawały był zróżnicowany, a ich funkcja podlegała zmianom. Niektóre z tych ośrodków były obdarzone na tyle silnymi konotacjami symbolicznymi, że przez kilkaset lat pełniły rolę punktu centralnego, swoistego genius loci, jednoczącego społeczności zamieszkające dany obszar. Inne grody funkcjonowały krótko i tradycja miejsca nie zdążyła się utrwalić w pamięci wspólnoty. Ilustracją wspomnianych zjawisk mogą być grody budowane we wczesnym średniowieczu na terytorium nad dolną Wartą i Notecią.
