W pałacu papieskim w Awinionie, rozbudowywanym w latach 1335-65, będącym jedną z największych i najważniejszych rezydencji średniowiecznej Europy, stworzono charakterystyczny program użytkowy, który zdaniem niektórych badaczy wywarł istotny wpływ na organizację funkcjonalną siedziby wielkich mistrzów Zakonu Krzyżackiego w Malborku oraz królów czeskich na praskich Hradczanach. Celem proponowanego referatu jest krytyczna analiza tych hipotez, a także próba wykazania, czy podobne zjawisko adaptacji awiniońskiego modelu rezydencjonalnego nie wystąpiło w zamku królewskim na Wawelu.