Monarszy kult świętych Dionizego i Remigiusza, pomiędzy połową VIII stulecia a schyłkiem wieku IX uznawanych za szczególnych patronów karolińskich królów Franków, a potem królestwa Zachodnich Franków, zdaje się słabnąć po objęciu tronu przez Hugona Kapeta w 987 r. Zarówno Hugo, jak jego następca – Robert Pobożny – wydają się poszukiwać nowych świętych patronów władzy monarszej we Francji. Są to przede wszystkim święci lokalni, jak np. św. Anianus z Orleanu i św. Sawinian z Sens, choć nie brak świadectw promowania kultów powszechnych w Europie, jak św. Benedykt lub Najświętsza Maria Panna. Celem referatu jest przedstawienie owych wczesnokapetyńskich poszukiwań nowych świętych patronów dynastii, lecz również politycznych uwarunkowań waloryzacji w ostatnich latach X i w XI stuleciu kultu innych niż karolińscy święci patroni królów i królestwa Franków, zanim w pierwszej ćwierci XII stulecia Ludwik VI i opat Suger na powrót ustanowili św. Dionizego głównym patronem królestwa.