osoby 
słowa kluczowe
dowolne słowo 
Proponowana sekcja zajmie się problematyką relacji pomiędzy osobą władcy a sacrum. Rzeczywistość kulturowa Zachodu w X i XI wieku, była efektem długiego procesu transformacji świata antycznego. Ostateczny swój kształt uzyskała w wyniku reform i praktyki sprawowania władzy przez Karolingów. Istotnym jej elementem była umocnienie się idei pochodzenia władzy monarszej od Boga, jej sakralizacja oraz wykształcenie się rytuału koronacyjnego. Na władcę nakładano liczne obowiązki. Była to opieka nad Kościołem i wyznawcami Jezusa, poszerzania granic chrześcijańskiego świata, fundowanie kościołów i zakładanie klasztorów, wreszcie – odpowiedzialność przed Bogiem za zbawienie swoich poddanych. W zamian, władca mógł liczyć na modlitwę pro rege et regibus, wpisanie jego imienia do modlitwy eucharystycznej, wsparcie obdarowywanych przezeń świętych oraz po akcie unkcji, na nienaruszalność swojej pozycji, jako monarchy. Wykształcony w dobie karolińskiej i rozwinięty przez Ottonów model sakralności władzy, został ze strony reformującego się w XI wieku Kościoła, poddany gruntownej redefinicji i ostatecznie odrzucony. Skutkowało to utratą przez władzę świecką nimbu sakralności.
The proposed section will deal with the issue of the relationship between the ruler and the sacred. The cultural reality of the West in the 10th and 11th centuries was the result of a long process of transformation of the ancient world. It took its final shape as a result of the reforms and practices of exercising power by the Carolingians. An important element of this was the strengthening of the idea of the origin of monarchical power from God, its sacralization and the development of the coronation ritual. Numerous duties were imposed on the ruler. These included care for the Church and the followers of Jesus, expanding the borders of the Christian world, founding churches and establishing monasteries, and finally - responsibility before God for the salvation of his subjects. In return, the ruler could count on the prayer pro rege et regibus, the inscription of his name in the Eucharistic prayer, the support of the saints he endowed with gifts and, after the act of unction, on the inviolability of his position as a monarch. The model of the sacrality of power, developed in the Carolingian era and developed by the Ottonians, was thoroughly redefined and ultimately rejected by
